A w piątkowy wieczór…
czyli to co w pamięci pozostało z „Nocnej podróży ze sztuką”, w którą wyruszyliśmy 28 września.
Przy świetle księżyca i miejskich latarni zawijaliśmy do różnych portów sztuki, gdzie młodzi twórcy witali nas swoimi artefaktami.
Port nr 1 – Pracownia wokalna Marka Łętowskiego i Śpiew Biały, czyli charakterystyczny dla muzyki ludowej rodzaj śpiewu zwany też śpiewokrzykiem – drżące mury i ciarki na plecach…
Port nr 2 – Bartosz Gajda i jego fotografia otworkowa, czyli zdjęcia robione puszką z papierem światłoczułym w środku – mała wnęka, kolejka do oglądania, by nasycić oko obrazem…
Port nr 3 – Katsko „Grafiki nijakie” – wcale nijakie, mocno zapadające w pamięć…
Port nr 4 – Marta Wysoka „Krajobraz wnętrza” przywiezione prosto z Walii – subtelna fotografia ukryta w bramie, oświetlonej światłem kilku latarek . „Fotografując świat zewnętrzny udało mi się wyrazić bogactwo świata wewnętrznego” (Marta Wysocka)
Port nr 5 – Jon Horse „Filmy egzystencjalno –niepokojąco- satyryczne”, wyświetlone na ścianie budynku dawnej Szkoły Podstawowej nr2 – Mocno niepokojące…dziwne…
Port nr 6 – w Teatrze Starym Sebastian Bejger i jego „Improwizacje w ruchu”, a w tle hipnotyzujące dźwięki misy tybetańskiej, bębna i dzwonków – jeszcze dziwniejsze od filmów
Ale przecież od zdziwienia zaczyna się nasz cały świat…
Mały słowniczek kulturalnego cwaniaka:
ARTEFAKT – najczęściej popełniany przez ludzi, wytwór z ciała i duszy często przy użyciu różnorodnych narzędzi (artefaktów) chwytanych dzięki przeciwstawnemu kciukowi. Nie występuje w naturze.
FOTOGRAFIA OTWORKOWA – technika wykonywania zdjęć, w której wystarczy puszka z dziurką oraz materiał światłoczuły.
ŚPIEW BIAŁY – (śpiewokrzyk, śpiew archaiczny, ludowy) rodzaj śpiewu charakterystyczny dla muzyki ludowej. Technika białego śpiewu wymaga specyficznej emisji głosu, bliskiej wykorzystaniu techniki krzyku. Przyjęło się twierdzić, że jest to naturalna emisja głosu dla człowieka – nieskrępowana ekspresja głosu. Ten rodzaj śpiewu nie jest kształcony w szkołach muzycznych. Spotykam go w muzyce folklorystycznej Polski, Ukrainy, Białorusi, Bułgarii.
KATSKOGRAFIA – to wszystko wyjaśnia http://kat-sko.blogspot.com/
JOHN HORSE – bohater wyobraźni, spadkobierca rozproszonej świadomości Sancho Pansy, na usługach kultury (przede wszystkim kultury duchowej), wierny giermek wszystkich walczących z wiatrakami, marzyciel twardo stąpający po ziemi odkąd spadł z wysokiego mniemania o sobie, boleśnie tłucząc sobie kość ogonową i lewy łokieć. Przed upadkiem poeta, po upadku grafoman.
KULTURA DUCHOWA – inaczej kultura symboliczna – sfera kultury stojąca w opozycji do kultury materialnej. Często w naukach społecznych pojęcie kultury jest zawężane do kultury symbolicznej, zaś pojęcie cywilizacji (zwanej też kulturą techniczno-użytkową) wiązane jest z kulturą materialną. W jej skład wchodzą takie dziedziny jak: język, obyczaj, sztuka, magia, religia, filozofia, nauka, prawo i inne.
GRAFOMANIA – sposób pisania ludzi o zbyt wysokim mniemaniu o sobie
MISA TYBETAŃSKA – z wyglądu metalowa miska, ale dźwięki wydaje czarujące. Popularna przy medytacji. Historia misy tybetańskiej wiąże się z pewnym mnichem buddyjskim, któremu kowal uklepał miskę z resztek różnych szlachetnych metali, gdy ten zdecydował się udać na odosobnienie w celu oświecenia umysłu. Mnich w swojej samotni w górach nad miastem, każdego dnia ze swojej miski próbował zjadać, drewnianymi pałeczkami, ryż ugotowany na sypko. Rzecz to była trudna i nim się mnich wprawił w poskramianiu ryżu pałeczkami, strasznie tarabanił po metalowej misce. Dźwięk drewna uderzającego o metal niósł się po całej okolicy aż słychać go było w pobliskich domostwach. Co ciekawsi wieśniacy, aby poznać źródło metalicznego dźwięku, wdrapywali się na górę, a gdy widzieli, jak mnich próbuje łapać patykiem ziarnko ryżu myśleli, że to jego sposób na oświecenie umysłu. Dźwięk wydawał im się tak czarujący, że sami zapragnęli oświecania i zamówili u kowala w wiosce podobne miski. Gdy powrócili do samotni z własnymi miskami, zaczęli tarabanić razem z mnichem i tak to powstał rytuał grania na misie podczas medytacji.
IMPROWIZACJA W RUCHU – rodzaj aktywności ludzkiej, klasyfikowanej jako forma tańca lub teatru tańca. Rzecz raczej krucha i subtelna niepodatna na twardą logikę i chęć zrozumienia. To trzeba poczuć…